συγκοπική κρίση

(Ιατρ.). Λιγόλεπτη απώλεια της συνείδησης που οφείλεται σε εγκεφαλική ισχαιμία λόγω ξαφνικής πτώσης της εγκεφαλικής παροχής αίματος. Ο ασθενής πέφτει στο έδαφος και παραμένει ακίνητος, χαλαρός, χωρίς μυϊκό τόνο, άσφυγμος και ωχρός. Εάν η σ. κ. κρατήσει πολύ, το άτομο τελικά πεθαίνει (συγκοπή). Η σ. κ. μπορεί να οφείλεται σε καρδιακά, αγγειοκινητικά και ψυχικά αίτια. Τα καρδιακά αίτια προκαλούν σ. κ. όταν ο όγκος παλμού της αριστερής κοιλίας μειωθεί σημαντικά. Τα συχνότερα είναι η καρδιακή παύση, ο κολποκοιλιακός αποκλεισμός (κρίση Adam Stokes) η μαρμαρυγή των κοιλιών, οι παροξυσμικές ταχυκαρδίες, η στένωση της αορτής κλπ. Η από αγγειοκινητικά αίτια σ. κ. οφείλεται σε ελάττωση των περιφερικών αντιστάσεων της κυκλοφορίας και ξαφνική πτώση της αρτηριακής πίεσης. Σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκουν οι σ. κ. που οφείλονται σε ορθοστατική υπόταση, σε σύνδρομο καρωτιδικού κόλπου κλπ. Στην ομάδα, τέλος, των σ. κ. ανήκει και η λιποθυμία. Συμβαίνει μετά από φόβο, συγκίνηση, ισχυρό πόνο, έντονη φυσική προσπάθεια ή και λόγω υπερθέρμανσης της ατμόσφαιρας. Στη λιποθυμία, αυτός που πάσχει, εμφανίζει πρόδρομα συμπτώματα πριν χάσει τη συνείδηση του: κακουχία, εξάντληση και, τέλος, πέφτει ήρεμα διαλέγοντας συνήθως τη θέση που θα ξαπλώσει. Η λιποθυμική κρίση μπορεί να διαρκέσει ως 15 λεπτά.